آموزگاری به نام مصطفی تاج زاده
سارا زرتشت
.hide{display:none}
از روزی که پروژه ی دستگیری فعالان سیاسی شکست خورد ه است و دولت کودتا ، مجبور به آزاد کردن تدریجی اسیران شده است ، بعید می دانم ، آزادی کسی ؛ چون آزادی سید مصطفی تاج زاده ، همراهان جنبش سبز را خوشحال کرده باشد . این موج شادی ، اگر چه با سابقه ی سیاسی و خصایل اخلاقی تاج زاده غریبه نیست ، اما ریشه آن را باید در جای دیگری جست .
در میان زندانیان صاحب نام ، تاج زاده ، تنها کسی بود که در دادگاه حضور یافت ، اما از خود دفاع نکرد . یعنی ضمن اینکه با اصل دادگاه و حاکمیت قانون مخالفتی نداشت ، بلکه به نحوه ی اجرای قانون اعتراض کرد و در اعتراض به آن سکوت پیشه کرد و از خود دفاع نکرد.
در نگاه اول این رفتار متناقض می نماید و طعم مخالفت با قانون و بوی قانون شکنی می دهد اما واقعیت آن است که این «تناقض» درعلوم سیاسی پذیرفته شده است و این گونه رفتار در جوامع مدنی غریبه نیست .
قضیه از آنجا آغاز می شود که حقوق طبیعی فرد با تکالیف قانونی او در تضاد باشند و وجدان فرد ، عملی عیر از قانون را توصیه کند . از آنجا که « قانونی ، برای اجرای قانون وجود ندارد » در این حالت فرد نمی تواند از قانون ، توقعی برای رسیدگی به حق خود و ادای ندای وجدان داشته باشد ، لذا از دستور مجری قانون پیروی نمی کند و تسلیم وجدان خود می شود و البته مسئولیت این رفتار خود را هم می پذیرد و به مجازات های احتمالی آن تن می دهد . این گونه رفتار در علوم سیاسی و اجتماعی « نافرمانی مدنی» نام دارد .
رفتار سید مصطفی تاج زاده ، نمونه ی روشن و عالی و کامل از یک نافرمانی مدنی در جامعه امروز ایران به شمار می رود و هم یک نمونه ی موفق . تاج زاده علت سکوت و نافرمانی خود را در دادگاه به صورت واضح و علنی اعلام کرد و راهکار خود را هم برای پایان نافرمانی اعلام داشت و ضمن تاکید بر اصل قانون و حاکمیت قانون ، تنها به مصداقی روشن از اجرا نشدن قانون اکتفا کرد و در آن پایداری کرد تا پیروز شد .
آزادی تاج زاده ، به مثابه ی آزادی یک انسان ، خوشحال کننده است و در یک قضاوت اخلاقی قابل دفاع است . آزادی تاج زاده ، به مثابه ی یک سبز ِ مقاوم ، شادی مکرر دارد و روحیه ی تازه ای به سبز ها خواهد داد . اما ، مهم تر از همه آزادی تاج زاده ، نشان دهند ه ی پیروزی در « یک راه» است . آزادی تاج زاده ، پیام مهمی برای همراهان جنبش سبز وفعالان سبز و« راه سبز امید» دارد . آزادی تاج زاده آموزگار یک راه برای جنبش است و شاید «آغازگر» شیوه های جدید برای رسیدن به حق در جامعه ی ایران .
پی نوشت : در حالی که بر روی پروژه ی « امکان سنجی نافرمانی مدنی » در ایران کار می کردم ، این خبر مسرت بخش را شنیدم و به فال نیک گرفتم و این یادداشت هم ، چون سیاه مشقی قلمی شد . همین جا به خانم محتشمی پور برای همراهی با همسر و تلاش های سبزش تبریک می گویم و امیدوارم در کنار «همسرجان» شان یک عمر را به شادی و شادکامی سپری کنند . به امید آزادی همه ی اسیران.
Home 