سروهای استوار! بهار سبزتان جاوید!

ایجاد شده در: 03/19/2010 - 14:03, به روز شده در: 03/19/2010 - 14:06

سال هشتاد و هشت با تمام فراز و نشیب‌ها،‌ اشک‌ها و لبخند‌ها امروز پایان می‌گیرد. روزهای آخر اسفندماه هشتاد و هفت هیچ یک از ما فکرش را هم نمی‌کردیم که در عرض سیصد و شصت و پنج روز تا به این اندازه دست‌ها و دل‌هامان با یکدیگر رفیق و آشنا شود و بی‌شمار شویم.

هیچ یک از ما مادر سهراب و ندا و کیانوش و اشکان و یا حتی خود آن سروهای سبز به خاک افتاده را نمی‌شناختیم و گمان نمی‌بردیم نامشان بر تارک تاریخ این کشور چنان جاودانه شود که هیچ دستی توان پایین کشیدنشان را نداشته باشد. هیچ یک از ما فکر نمی‌کردیم بیست و پنجم خرداد در ایران حماسه‌ای چنان شگرف و سبز رقم بخورد و مردی از تبار فروتنی و اخلاق ردای رهبری به تن کند و قلندروار پای به میدان گذارد و شانه به شانه ما بجنگد و بگرید و بایستد.

هیچ یک از ما گمان نمی‌بردیم پاسخ رای سبزمان گلوله و باتوم و کهریزک و اوین باشد. اما همه این‌ها اتفاق افتاد و این شد که ما، ما شدیم. بی‌شماران سبز ایران پهناور که اگرچه غم سروهای افتاده بر خاک به دل داریم اما همچنان استوار و یکپارچه ایستاده‌ایم. ما امسال پس از دو دهه دوباره رهبری داریم که می‌توانیم به او ببالیم و به منش و اخلاقش اقتدا کنیم. ما رهبری داریم که در کنارش زنی بزرگ ایستاده است و با زنانمان سخن می‌گوید. ما امسال با اقتدا به رهبر خود سال‌مان را نام‌ نهاده‌ایم. رهبری که خودخوانده نیست و از دل مردم جوشیده است و به میدان آمده است. این اتفاق میمون و مبارکیست. نتیجه خون‌هایی است که در تابستان داغ بر سنگفرش خیابان‌ها ریخت. نتیجه سرهایی است که به دار بی‌عدالتی آویخته شد. نتیجه حبس و شکنجه صدها تن پاکدست و بزرگوار است. ما همه این‌ها را به چشم خود دیده‌ایم و اینچنین است که نه به اندازه سیصد و شصت و چهار روز که گویی به اندازه سالیانی دور و دراز قد کشیده‌ایم و بزرگ شده‌ایم.

ما از یکدیگر آموخته‌ایم که امیدواری کاراترین سلاح برای مبارزه با دستان خالیست. ما در کنار هم بودن،‌ یکدیگر را با همه تفاوت‌ها به رسمیت شناختن و دست در دست یکدیگر بر علیه ظلم و فساد با رعایت اخلاق و احترام مبارزه کردن را یاد گرفته‌ایم. این‌ آموخته‌ها اتفاق کوچکی نیست. این شعور و فرهنگی که امروز در ذهن و جان تک تک ما سبزها ریشه دوانیده محصول صد سال مبارزه برای آزادیخواهی است و آروزییست که در پس این مقاومت و ایستادگی پس از سال‌های دشوار مبارزه تحقق یافته است.

این تفکر در گرانبهاییست که باید به جان غنیمتش بداریم و برای پاسداری از آن تلاش کنیم. سال هشتاد و هشت با تمام مصائب تلخش درس شیرین امیدوارانه زیستن در کنار هم را به ما آموخت. سال جدید در راه است. سالی که قرار است با هم راه سبز امید را زندگی کنیم. این راه را پایانی نیست. بسی فراز و نشیب که پیش روی ماست. دستانمان را در هم گره می‌کنیم و دعای تحویل سال را می‌خوانیم:

یا مقلب القلوب و الابصار،‌یا مدبر اللیل و النهار، یا محول الحول و الاحوال،‌ حول حالنا الی احسن الحال

به امید پیروزی