بپیشوا ز بیاییم
به پیش با ز بیاییم
بخوا ن
بهار می آید
ندا
دهییم چمن ر ا
به غم نشسته وطن ر ا
به دشت لا له
به مهتاب
به خون دیده دهییم ا ب
کنار ما د ر سهراب
ترا نه ها
بسرا ییم
بخوا ن بها ر می آید
،،،،،،
اگر چه غمگینی
اگر چه غمگینیم
به سینه
د ر د جدا یی
به د یده ابر بها ر ی
ولی
د و با ر ه زند سر
برا ی هر گال پر پر
هزار لا له ی دیگر
بخو ا ن
بهار می آید
بما ن
بهار بماند