جرس: دو هزار تن از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف با امضای نامهای به ریاست این دانشگاه، خواستار تلاش جهت آزادی ” مهدی کلاری ، کوهیار گودرزی و تارا سپهری فر” شدند.
کوهیار گودرزی از تاریخ ۲۹ آذر ماه بازداشت و در زندان اوین به سر میبرد. مهدی کلاری نیز از آذر ماه بازداشت و به دو سال و نیم زندان محکوم شده است. تارا سپهریفر دبیر انجمن اسلامی این دانشگاه نیز نزدیک به یک ماه است که در بیخبری در زندان اوین به سر میبرد.
در این نامه آمده است که این روزها سه تن از دوستان و هم کلاسی هایمان در بند هستند. هرچند که ما دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف به راهی که دوستانمان انتخاب نمودهاند، افتخار می نمائیم و آن را گامی در جهت عینیت بخشیدن به همان حریتی میدانیم که همگی از کودکی آن را آموخته ایم، اما از وضعیت این عزیزان و اخباری که به گوش میرسد عمیقاً نگرانیم. مهدی کلاری دانشجوی ورودی سال ۸۶ مقطع کارشناسی رشته مهندسی شیمی از روز ۱۶ آذرماه بازداشت شده است و اخبار ناگواری در باب محکومیت وی از سوی دادگستری به گوش می رسد. کوهیار گودرزی دانشجوی ورودی سال ۸۳ مقطع کارشناسی رشته مهندسی هوافضا از روز ۲۸ آذرماه در بازداشت به سر می برد و اخبار ناگواری از اتهاماتی که به وی نسبت داده شده است به گوش می رسد. تارا سپهریفر دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف و دانشجوی ورودی سال ۸۴ مقطع کارشناسی رشته مهندسی شیمی که نقش به سزایی در عقلانی کردن فضای ملتهب پس از انتخابات در دانشگاه داشت نیز در روز ۲۱ بهمن ماه در منزلش بازداشت شده است و اخبار چندانی از وی در دست نیست.
دانشجویان با انتقاد از سیاست ورزی مسئولان دانشگاه نوشته اند: بی شک امید و آرزوی ما و تک تک عزیزان دربند، قدم برداشتن در راه ساختن ایرانی آباد و آزاد است و انتظارمان این است که شما مسئولان دانشگاه در این راه یاریمان کنید. اما سکوت و سیاست ورزی شما عزیزان مسئول نسبت به دوستان در بندمان، ما را سخت مأیوس کرده است. با این وجود به جای واکنش در برابر اتفاقات اخیر شاهد تسلیم شدن دانشگاه در برابر فشارهای نهادهای خارج از دانشگاه و صدور احکام انضباطی به دانشجویان از سوی دانشگاه هستیم.
در این نامه اقدام برای آزادی دانشجویان دربند را از وظایف رئیس دانشگاه دانسته و آورده است: ما دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف بر این عقیده ایم که اعتراض به وضعیت دوستان دربندمان که جزئی از فرزندان این کشورند و شما بارها ادعای پدری بر آنان را داشته اید از اهم وظایف شماست و این اعتراض وظیفه ای است که ما آن را بر دوش شما می بینیم. امید است شاهد تلاش بیشتر از سوی شما در جهت آزادسازی دوستان دربندمان باشیم، تا علاوه بر آزادی هم کلاسیهای عزیزمان، شاهد میرایی امید ما و آرمان های نخبگان این کشور نباشیم.